Messcherp hiphopgenie
U wist het misschien nog niet, maar sinds de briljante EP’s The Water[s] en Wave[s] is het duidelijk dat Mick Jenkins een ster is, bovendien eentje die ver buiten het rapuniversum fonkelt. Soms lijken zijn langgerekte flows bijna neurotisch op te gaan in zijn diepgaand minachten voor de ziektes van de maatschappij en de oppervlakkigheid van andere rappers. Meer nog, ware het niet voor de rake beats, konden Jenkins’ metaforen en woordspelletjes vlotjes passeren als spoken-word gedichten van inspiratiebron Gill Scott-Heron. Maar het is pas op een podium dat de ware oerkracht in Jenkins ontwaakt, resulterend in een totaalbelevenis die de term concert ver overstijgt.
